Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

«Η ζωή στο Παλαιό Φάληρο, τότε και σήμερα»... από Χρήστο Ταγαράκη


Συνέντευξη από τη γιαγιά μου Αναστασία με θέμα:



«Η ζωή στο Παλαιό Φάληρο, τότε και σήμερα».



Χρήστος:

Γιαγιά, πες μου σε παρακαλώ, πώς ήταν το Παλαιό Φάληρο παλιά, όταν εσύ ήσουν παιδί;


Γιαγιά Αναστασία:

Το Παλαιό Φάληρο ήταν πολύ διαφορετικό παλαιότερα. Είχε λίγα σπίτια που ήταν είτε μονοκατοικίες, ή το πολύ διώροφα. Όλα τα σπίτια είχαν μικρούς ή μεγαλύτερους κήπους. Οι δρόμοι ήταν ήσυχοι. Οι περισσότεροι χωματόδρομοι. Σπάνια περνούσε κάποιο αυτοκίνητο. Η γείτονες γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ήταν όλοι γνωστοί και φίλοι, κάτι σαν συγγενείς.


Χρήστος:

Πώς ήταν ο τρόπος ζωής εκείνο τον καιρό; Πώς περνούσατε τον ελεύθερο χρόνο σας;


Γιαγιά Αναστασία:

Εκτός από τα σπίτια και τους δρόμους, ήταν πολύ διαφορετικός και ο τρόπος ζωής και οι συνήθειές τους ήταν διαφορετικές:

-Οι περισσότερες γυναίκες δεν εργάζονταν και ασχολούνταν με τις εργασίες του σπιτιού, που φρόντιζαν να είναι πάντοτε καθαρό και νοικοκυρεμένο.

-Συνήθως μαζί με την οικογένεια ζούσε και ο παππούς και η γιαγιά, οι οποίοι μοιράζονταν τις εμπειρίες τους με τα εγγόνια και τα δισέγγονα. Πάντοτε είχαν να αφηγηθούν μια ωραία ιστορία, από τα παλιά χρόνια, ή ένα διδακτικό παραμύθι, που έδινε όμορφα μηνύματα στους νεότερους.

-Τα παιδιά περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους παίζοντας στους άδειους δρόμους και στις αλάνες που υπήρχαν σε πολλές γειτονιές.

-Οι μεγάλοι συχνά αντάλλασαν επισκέψεις με φίλους και συγγενείς. Περνούσαν ώρες μαζί φροντίζοντας να έχουν κάτι να πιούν και να φάνε. Συνήθως είχαν διάθεση να συζητήσουν, καθώς δεν τους έκλεβε την ώρα η τηλεόραση. Πολλές φορές χρησιμοποιούσαν και μουσικά όργανα, κιθάρα ή μπουζούκι, για να τραγουδήσουν και να κάνουν καντάδες.

-Τα σπίτια σε όλες τις γειτονιές ήταν πάντοτε ανοιχτά και φιλόξενα. Δεν υπήρχε φόβος για κλοπές και εγκλήματα. Όλοι ζούσαν πολύ πιο ήρεμα και ειρηνικά.


Χρήστος:

Τι νιώθεις για εκείνα τα χρόνια; Μήπως υπήρχαν και περισσότερες δυσκολίες;


Γιαγιά Αναστασία:

Νοσταλγώ πολύ εκείνα τα χρόνια, γιατί ήταν όμορφα, ήσυχα και ειρηνικά. Ίσως να μας έλλειπαν μερικά πράγματα που τώρα τα αποκτούμε με ευκολία, όμως τότε υπήρχε μεγαλύτερος περισσότερη ανθρωπιά, ηρεμία και σεβασμός στις αξίες και τα ιδανικά από όλους.


Χρήστος:

Τι θα ήθελες να αλλάξεις από τα χρόνια εκείνα, αν μπορούσες να τα ξαναζήσεις;


Γιαγιά Αναστασία:

Όχι δε θα ήθελα να αλλάξω τίποτα από εκείνα τα χρόνια. Τα νοσταλγώ και θα ήθελα αν γινόταν να ξαναζήσω για λίγο εκείνη την όμορφη αλλά μακρινή εποχή.



Χρήστος Ταγαράκης
Τάξη: Στ2
14 Απριλίου 2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου